Waarom voorwaardelijkheid je klein houdt

In één van haar eerste podcasts leggen zij en haar man Robbert bijvoorbeeld uit dat ons kapitalistische systeem is gefundeerd op schuld en schaarste, wat doorwerkt in hoe we ons als mensen tot elkaar en dit systeem verhouden. Alles wat wij doen gaat op basis van voorwaardelijkheid, wat veel mensen kleiner houdt dan mogelijk.

Daarbij werkt ons kapitalistische systeem als een piramide, met vooral veel rijkdom en macht voor de mensen aan de top, maar steeds minder zeggenschap en welvaart voor de mensen aan de onderzijde. Vervuld en waardevol zijn, zijn sowieso in de piramide onhaalbaar. Dit wetende kun je verwachten dat verandering van dit systeem nooit uit deze toplaag gaat komen. Die zullen we zelf moeten realiseren.

En dat is precies wat Petra en Robbert gedaan hebben. Tien jaar geleden stapten zij uit het kapitalistische systeem om te gaan leven in een geefeconomie. Op dit moment wonen ze met hun twee kinderen en hond in een camper waarmee ze door Europa trekken. Voor dit interview videobel ik met Petra vanuit haar co-werkplek op een eco-camping in Portugal.

Petra, kun je me uitleggen wat Geefeconomie precies inhoudt?

‘Een geefeconomie is gebaseerd op het feit dat iedereen bij geboorte al waardevol is. Je hoeft je niet te bewijzen om iets te zijn, je bent al genoeg en mag van daaruit je natuurlijke talenten ontwikkelen. 

Wanneer ieder deze talenten onvoorwaardelijk deelt met zijn medemens, ontstaat er een systeem van overvloed en is er meer dan voldoende voor iedereen. Ieder mens is gelijkwaardig, mag zijn wie hij/zij is en wordt volledig ontvangen in alle facetten van het leven.
Gevoelens zoals angst, schaamte en schuld bestaan niet in een geefeconomie, omdat er gewoonweg geen bodem voor is. Het draait daar om leven in plaats van overleven.’ 

Ik werkte als zzp’er, maar voelde al jaren dat de manier waarop onze maatschappij functioneert niet altijd rijmde met hoe ik zelf in het leven wilde staan

Hoe ben je ertoe gekomen om Geefeconomie te beginnen?

‘Dit is een proces geweest waar ik wel even over heb gedaan. Ik werkte als zzp’er, maar voelde al jaren dat de manier waarop onze maatschappij functioneert niet altijd rijmde met hoe ik zelf in het leven wilde staan. Ik miste een bepaalde onvoorwaardelijkheid, bijvoorbeeld ook in relaties, al kon ik dat toen nog niet zo benoemen. 

Toen ontmoette ik Robbert, die net uit zijn functie bij het bankwezen was gestapt en op eigen initiatief Geefeconomie was begonnen. Ik voelde heel intuïtief dat hij en zijn leefstijl voor mij klopte en omdat dit zo puur voelde koos ik met heel mijn hart om dit samen met hem voort te gaan zetten.’ 

Dat lijkt me een flinke overgang. Hoe ging jouw omgeving hiermee om?

‘Er waren mensen die het fantastisch vonden, maar er waren in mijn naaste kring ook mensen die flink in de weerstand gingen. Ze noemden ons profiteurs, terwijl we het juist doen vanuit onze missie om een liefdevolle wereld te creëren voor iedereen, ook voor hun. 

Dat deed pijn, maar werkte ook als een spiegel. Hoe meer ik deze reacties ontving – die vaak ook waren gebaseerd op gevoelens van schuld en schaamte – des te duidelijker het me werd dat ik juist dáár geen onderdeel meer van wilde zijn. 

Ik ben gaan staan voor waar ik in geloof ook al was dat soms pittig. Ik zou niet weten hoe ik dit anders had moeten doen, want dat zou betekenen dat ik niet trouw zou zijn geweest aan mijzelf.’