Waar blijf je trouw aan?

Het is Februari 2020 wanneer ik het artikel ‘Hoe jaloezie mijn onderneming redde’ publiceer. Een artikel over mijn worstelingen om m’n talenten ruimte te geven. Het is het meest gelezen blog op mijn site en maakt behoorlijk wat los bij veel lezers. Ik schreef het een paar weken voordat de wereld op zijn kop stond. Vanaf dat moment is er ook het nodige in mijn eigen leven door elkaar geschud.

Hoog tijd voor een update en een openhartig verhaal over pionieren, afscheid van de oude wereld en het aanwakkeren van creatiekracht.

Mijn artikel in 2020 eindigde met de vraag om regelmatig stil te staan bij waar je meer van zou willen in het leven. Hoe ironisch, want afgelopen jaar heb ik mezelf die vraag regelmatig moeten stellen. Practice what you preach.

Waar ik in het begin van de crisis omkwam in het werk – zoveel dat ik amper tijd had om te reflecteren op de hele Corona situatie – stokte dat na de zomer van 2020. Ik had al een voorgevoel dat dit zou gebeuren. Tot die tijd kwamen mijn meeste inkomsten uit grafisch ontwerp, communicatie-advies en webdesign voor kleine ondernemers, die zelf ook getroffen waren door de crisis. Alles en iedereen stond even stil.

Wellicht had ik het om kunnen buigen door flink in te zetten op mijn marketing en op zoek te gaan naar nieuwe klanten, maar ik voelde sterk dat ik mijn oude vorm los mocht gaan laten. In die tijd was ik al bezig met mijn verschuiving naar illustratiewerk en ontwikkelde ik voorzichtig mijn rustgevende animaties. Ook volgde ik een basistraining om yoga nidra meditatie-docent te worden.

Ik voelde sterk dat ik mijn oude vorm los mocht gaan laten

Ik dacht ‘het zal niet voor niets zijn dat dingen nu stil komen te liggen’ en ik besloot de tijd aan te grijpen om me over te geven aan mijn verlangen om meer rust in de wereld te brengen via mijn illustraties, animaties en meditaties. Calm vibes tv werd geboren.

Het spannendste wat ik ooit heb gedaan

Eind 2020 besloot ik om afscheid te nemen van de klanten en opdrachten die er nog wel waren, zodat ik in mijn hoofd zelf ook de rust kon ervaren om me volledig te verbinden aan mijn nieuwe richting. Ik kan je zeggen dat dit het meest spannende is wat ik ooit heb gedaan, enerzijds omdat het financiële consequenties had, maar ook omdat ik erg fijne klanten had waarmee ik al jaren een nauwe band had opgebouwd.

Toch zette ik door en ontwikkelde ik in de maanden erop talloze illustraties, video’s, videoproducten en bouwde ik aan een compleet nieuw netwerk van samenwerkingspartners en klanten.

Dat laatste is nog niet zo eenvoudig. Het winstgevend maken van mijn illustraties en rustgevende video’s was en is nog steeds een uitdagende klus. Qua video’s ben ik de enige en eerste in Nederland die dit doet, dus het is echt pionieren. Mensen vinden het prachtig en zien zeker de meerwaarde ervan in, maar het heeft tijd nodig om het bij de juiste personen te krijgen.

Dit heeft nog nooit gewerkt in mijn leven

Dit pionieren vraagt een lange adem, wat me soms doet wankelen. Ik ben op enig moment daarom ook gaan solliciteren, maar op het moment dat ik de baan kreeg aangeboden sloeg ik het toch af, omdat ik in alles voelde dat de voorwaarden niet bij me pasten. Vier dagen van negen tot zes op een kantoor staat zo ver af van waar ik in geloof. Namelijk dat een mens niet is gemaakt om een hele dag achter een computer te zitten, ook al is het prima werk.

Ik heb afgelopen jaren heel bewust een ander leefritme aangenomen, waar tijd in de natuur en stressreductie een belangrijk deel van uit maken. Ik loop zelden nog te jagen door m’n dag. Je zou het niet denken, maar dit maakt me productiever dan ooit, want de tijd die ik overhoud om te werken voel ik me uitgerust, gefocussed en mega geïnspireerd. Ik verzet dan bergen.

De enige motivatie zou in dat geval geld zijn geweest en ik weet gewoon dat dit voor mij nog nooit heeft gewerkt in mijn leven en dat het mij al snel op zou gaan breken.

Wat mij wel motiveert? Dat is mijn innerlijke drang om te creëren. Dit gevoel zit er bij mij zo sterk ingebakken dat ik hoe dan ook dingen maak en de wereld in breng, ook al is dat volledig op eigen initiatief. Creëren geeft me bakken energie en kost me dan ook geen enkele moeite. Het kost mij eerder moeite om niet te creëren. Het is dat we in een systeem* zitten waarbij geld nou eenmaal de manier is om jezelf en je gezin te onderhouden en het daardoor nodig is dat je inkomsten haalt uit je werkzaamheden, maar zou dat niet zo zijn, dan nog zou ik mijn dagen niet anders vullen.

Zou ons systeem anders zijn, dan nog zou ik mijn dagen niet anders vullen

Maskers die je in de ratrace houden

Zo’n ervaring met het zoeken naar werk, zijn zo van die tests die mij uitnodigen om naar binnen te keren en met mezelf in gesprek te gaan over waar ik voor sta en waar ik trouw aan blijf.

In onze quick fix society is het heel gemakkelijk om dit soort keuzes uit de weg te gaan. Alles is gericht op het wegnemen van ongemak, pijn en onzekerheid. Maar het zijn negen van de tien keer niets meer dan maskers die je in de ratrace houden, want op de lange termijn zijn het geen duurzame oplossingen.

Het is niet voor niets dat zoveel systemen op dit moment op instorten staan; de zorg, het onderwijs, ons voedselsysteem, ons ecosysteem, onze rechtspraak en ons financiële systeem. De opeenstapeling van korte termijn belangen ondermijnen wat werkelijk zorgt voor onvoorwaardelijke welzijn. Het aantal burnouts was nog nooit zo hoog.

Ironisch genoeg worden mensen die het anders doen en wel oog hebben voor wat iets op de lange termijn welzijn teweegbrengt vaak verweten dat ze egoïstisch zijn, terwijl het omgekeerde waar is. Zo ver zijn we op dit moment al verwijderd van ons innerlijk weten en zo ver denken we ons vast in de systemen die ons klein houden.

Het is niet voor niets dat zoveel systemen op dit moment op instorten staan

Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen waarden is hierin voor mij een belangrijk issue, ook al brengt dat onzekerheid, afwijzing en mensen die je niet snappen met zich mee.

Ik ben zeer zeker niet de enige die verlangt naar een andere manier van werken en leven. In mijn eerdere blog schreef ik al dat ik afgelopen jaren opvallend veel mensen hielp die op enig moment in hun leven een omslag maakten, omdat ze meer vanuit hun hart wilden leven en omdat ze ervaarden dat veel van onze systemen niet gebouwd zijn om elkaar daadwerkelijk gelukkig te maken. Onderstaande video toont dit heel raak.

Periodes van rouw

Afgelopen jaar is dit ook mij duidelijker geworden dan ooit. Ik zie met lede ogen aan hoe de economische belangen van grote corporates het wereldtoneel bepalen en grote invloed uitoefenen op onze politiek.

Het is goed om je te beseffen dat 1% van de wereldbevolking meer bezit dan de overige 99%. Deze personen hebben alle connecties en middelen in handen om oorlog, armoede, honger en ziekte een halt te roepen. Feit dat dit niet gebeurt is simpelweg een doelbewuste keuze.

Als je dit eenmaal ziet kun je het niet meer niet zien en ga je bijvoorbeeld de ontwikkelingen van afgelopen twee jaar in een totaal ander daglicht zien.

Voor mij persoonlijk betekende dat afgelopen jaar regelmatig periodes van rouw. Ja, de meeste mensen opereren vanuit zuivere motieven, maar er zijn er ook die dit niet doen en die groep bepaalt helaas een heleboel.

De schaduwzijde die de wereld op dit moment spiegelt is voor mij ook een uitnodiging om te doorvoelen welke rol ik wil spelen in dit toneelstuk. Zelf ben ik immers net zo goed onderdeel van deze schaduwstukken. Ons kapitalitische systeem waarin groei de drijfveer is, heeft me gebracht waar ik ben. Ik ben me heel bewust dat ik als Nederlandse vrouw enorm veel privileges heb, maar als je merkt dat het systeem wat dit draagt feitelijk niet zuiver is, heb ik verantwoordelijkheid te nemen om de dingen waar ik invloed op heb te transformeren naar iets waar we allemaal en overal beter van worden.
Uiteraard kan ik in mijn eentje de wereld niet veranderen, maar ik heb wel invloed op mijn naaste omgeving en op wat ik meegeef aan mijn kinderen. Ik geloof heilig in het sneeuwbaleffect wat ontstaat wanneer je elkaar op een positieve manier inspireert.

Zelf ben ik net zo goed onderdeel van deze schaduwstukken

Om dat te doen wijkt mijn mening vaak af van het gebaande, wat voor anderen confronterend kan zijn, maar dat is voor mij geen reden om die weg niet in te gaan. Sterker nog, het motiveert me enorm om alle kennis en ervaringen die ik in mijn leven heb verzameld samen te laten vloeien in nieuwe vormen, waarin ik mensen support om hun talenten ook ruimte te gaan geven.

Ik voel dat dat misschien wel de reden is dat ik nu hier ben op deze tijdlijn. Om die creatiekracht, die ieder van ons heeft, aan te wakkeren. Willen we er écht samen uit komen, dan is die creatiekracht zo nodig. Als het niet nu is, wanneer dan wel?

Life will take care

Ik pionier dus lekker verder met mijn kunst, mijn animaties en met initiatieven op gebied van talentontwikkeling. Ik eindig deze blog daarmee hetzelfde als mijn eerdere blog:

Het geeft me helderheid over waar ik mijn tijd wel en niet aan besteed.

Ik durf er niet aan te denken wat er was gebeurd als ik dit proces niet was aangegaan.

Er zijn zeker dagen dat ik onzeker ben over m’n toekomst. Maar ik probeer mezelf er op zulke momenten aan te herinneren dat alles al helemaal goed is zoals het is. Zolang mijn intenties juist zijn ‘life will take care’.

*Over dit systeem en hoe hier ook andere mogelijkheden voor zijn lees je meer in dit blog, waarin ik in gesprek ga met Petra Smolders van Geefeconomie. Petra is een inspirerend voorbeeld van hoe het ook anders kan.