Cora Verhagen - God versus spiritualiteit

God versus spiritualiteit?

Er is iets wat me mateloos intrigeert. Een beweging die gaande is waarin met grote stelligheid wordt afgegeven op spiritualiteit en God wordt gepresenteerd als dé weg.
Maar bestaat er zoiets als dé weg en zouden religie en spiritualiteit ook gewoon hand in hand kunnen gaan? 

In dit artikel mijn kijk op vloeibaar omgaan met de ongeziene wereld, religie en spiritualiteit. 

Ik kijk graag naar Gaia, een platform met spirituele, geschiedkundige en wetenschappelijke programma’s die vaak een andere kijk op de wereld tonen dan de mainstream kanalen en schoolboeken. Lang niet alle programma’s resoneren bij me, maar het geeft me een andere blik op de mensheid en de dynamieken waarmee onze samenlevingen zijn gebouwd, die mij op z’n minst uitdaagt om anders te kijken. 

Afgelopen maand had ik griep en bingde ik op Gaia ‘Ancient Civilizations’. In één van de afleveringen werd er een visie gedeeld die me intrigeerde. Namelijk dat mensen contact maken met de ongeziene wereld (entiteiten/God/Goden/het universum/engelen/buitenaards leven of hoe je het wilt noemen) op een manier die aansluit bij hun levensovertuiging. 

Wanneer een Christen contact ervaart met de ongeziene wereld, dan is dat bijvoorbeeld in de vorm van een verschijning van Jezus, Maria of God zelf. Iemand die zich verbonden voelt met spiritualiteit heeft contact met gidsen, een Hindoe roept Shiva aan.

Heel logisch. Je hoort nooit een Boeddhist vertellen dat hij een ontmoeting heeft gehad met de heilige maagd Maria. 

Je hoort nooit een Boeddhist vertellen dat hij een ontmoeting heeft gehad met de heilige maagd Maria

Een mooi voorbeeld van dat we de wereld ervaren zoals wij zijn en niet zoals hij is.

In mijn beleving is dit allemaal een kwestie van frequenties.

Ik geloof zeker in het hebben van contact met de ongeziene wereld. Er is een beweging gaande waarin steeds meer mensen aangeven dit contact te ervaren. Er wordt gezegd dat dit te maken heeft met het energieveld van de aarde. Deze is meetbaar aan het veranderen, omdat onze planeet zich beweegt naar een andere regio van de kosmos. Hierdoor zijn er op onze planeet steeds meer frequenties beschikbaar. 

En omdat wij als mensen in de kern energetische wezens zijn, krijgen ook wij hierdoor meer toegang tot een bredere manier van waarneming. Ik merk dit bij mijzelf en ik ben zeker niet de enige.

Hoe meer frequenties er beschikbaar komen, des te meer keuze wij hebben op waar we op af kunnen stemmen. Andersom kan er ook beter op ons worden afgestemd.

De ongeziene wereld die contact wil maken is gewoon super intelligent en stemt zich af op de frequentie waarbij contact de meeste kans van slagen heeft. Het presenteert zich op een manier die letterlijk en figuurlijk resoneert. Het is net marketing 😉

Dé weg?
De ene frequentie is niet beter dan het andere. Ieder mens heeft een eigen afstemming die past bij zijn/haar leefwereld op dat moment.

Ik vind dit enorm interessant, omdat ik al een poos een beweging op social media zie waarin wordt afgegeven op spiritualiteit (New Age) en God wordt gepresenteerd als dé weg. Het gaat hier dan om een andere God dan die we kennen vanuit de traditionele Christelijke stromingen. Een God die onvoorwaardelijk lief heeft, inclusief, zonder allerlei voorschriften.

Mensen die zich met deze God verbonden voelen geven opvallend hard af op het spirituele pad wat ze vaak eerder zelf doorliepen. Best vreemd, want dit sluit niet aan bij de onvoorwaardelijke liefde waar deze God voor zou staan. Dan zou je namelijk ook okee zijn met het feit dat mensen (eerst) kiezen voor dit spirituele pad. Feitelijk wijzen ze een stuk van hun eigen ontwikkeling af, hoe inclusief is dat?

Ik zie dat dit veel mensen in verwarring brengt. Het zijn vaak mensen die door de Corona crisis te maken hebben gekregen met existentiële levensvragen en zoekende zijn naar hoe ze zich moeten verhouden tot de wereld, waardoor ze interesse zijn gaan tonen in spiritualiteit. 

Ze vragen zich af of er niet meer in het leven is dan de ratio die de hoofdrol speelt in onze maatschappij. En net nu ze allerlei ontdekkingen doen krijgen ze te horen dat hun weg fout is, omdat ze daarmee doen aan bypassing (het vluchten naar hogere sferen om je problemen niet werkelijk aan te hoeven kijken). 

In mijn beleving is er niet zoiets als dé weg.

True, er is veel bypassing in de spirituele wereld. Ik schreef er over in mijn artikel ‘de schaduwzijde van meditatie’. Bypassing is alleen net zo goed aanwezig bij alle andere stromingen in de wereld, simpelweg omdat dit een coping mechanisme is wat aanwezig is in ieder mens. 

True, er is veel bypassing in de spirituele wereld. Bypassing is alleen net zo goed aanwezig bij alle andere stromingen in de wereld

Toch heeft bypassing een rol in het grotere geheel. Het is onderdeel van de cyclussen die we doorlopen. Ook dingen die in andermans ogen slecht zijn hebben een rol in iemands leven, ook al is het soms heel moeilijk om aan te zien als buitenstaander.

Iedere cyclus word je een beetje meer bewust van stukken die je eerder niet aan kon kijken. Dat is tegelijk ook de lol van het leven toch? Je kunt pas tot het één komen, doordat je het ander doorloopt. Anders zou iedereen bij geboorte wel verlicht zijn (als er al zoiets bestaat als verlichting).

Vandaag denk ik dit wat ik hier nu deel en volgend jaar is het misschien weer anders. Soit. 

Bekijk elkaar en elkaars stromingen voor wat het zijn: stromingen.

Stromingen heb je nodig bij het maken van ontwikkelingen en ze kunnen prima naast elkaar bestaan, of zelfs met elkaar mengen. Daar kom ik zometeen op terug.

Vanuit welke beweging zou je iemand willen overhalen om hetzelfde te geloven als jij?

Is het nodig om mensen te ‘redden’?

En nee, de rol van buitenstaander valt zeker niet mee in een wereld waar veel krachten werkzaam zijn waar je anderen voor wilt behoeden, dus ik geloof tegelijk ook in de oprechte intentie die mensen hebben om je mee te nemen in hun leefwereld. Ik denk dat iedereen die een enthousiasme of bepaalde waarheid over iets ervaart, het wel herkent om dit te willen delen. De kunst hierbij is om visies te delen zonder er aan gehecht te zijn wat een ander ermee doet in haar/zijn eigen leven. En wijs vooral jezelf niet af voor de keuzes die je eerder maakte, want zonder deze keuzes was je nooit geweest waar je nu bent.

Voorbij het ‘niet-weten’
Zelf geloof ik dat onze ongeziene wereld bestaat uit een creërende intelligentie die ver voorbij gaat aan dat wat wij als mens kunnen begrijpen. 

Een term als God of iedere andere representatie dekt voor mij in de verste verte de lading niet, want dat is in mijn beleving vooral een manier om iets wat niet valt te snappen in een concept te plaatsen, zodat het behapbaar wordt voor de menselijke geest. 

We willen iets wat niet valt te snappen in een concept plaatsen, zodat het behapbaar wordt voor de menselijke geest

Als mensen zijn we mentale wezens die slecht om kunnen gaan met iets ‘niet weten’, en daarom zijn we enorm creatief in het creëren van narratieven en persona’s die ons toch enige vorm van sturing geven. Een waarheid om in te ‘geloven’, want dat is wat past bij een mentale benadering. Een vorm van veiligheid.

Maar als je beseft dat werkelijk niets in het leven dé waarheid is, dan snap je ook dat veiligheid enkel een bedenksel is. Het bestaat niet werkelijk, dus hoef je het ook niet na te streven.
Deze insteek brengt veel vrijheid.

Zelf zie ik het leven als een speelveld waarin ik de verschillende stromingen die er zijn, vanuit nieuwsgierigheid benader. Dat startte toen ik als jong meisje de hervormde kerk bezocht waar mijn vader organist was. Ik was gefascineerd door de manier waarop de dominee sprak, ik bestudeerde de inrichting van de kerk en zijn symbolen nauwkeurig en als er werd gebeden had ik mijn ogen open om te kijken naar hoe mensen zich gedroegen. Volledige overgave, zoals dat past bij het aanhangen van religie, die ervaarde ik niet op intrinsiek niveau. Ik was vooral in een analyserende modus en vormde een beeld over wat me wel en niet aansprak aan het Christelijk geloof. 

Toen mijn ouders scheidden op mijn negende, stopte voor mij het bezoek van de kerk. Dit opende de weg om verder op onderzoek te gaan naar andere stromingen. 

Nu, op mijn 43 ste, leer ik nog dagelijks en verweef ik (natuur)religie, spiritualiteit en wetenschap met elkaar tot mijn eigen rituelen, opvattingen en wegwijzers. Door al die stromingen heen zitten er verrassend veel overeenkomsten. Ik heb er lol in om hier mijn eigen draai aan te geven en deze ook toe te passen op de dingen die ik ontwikkel.

Ik leef volgens het principe ‘take what resonates, and leave the rest’. Met sommige zaken voel ik me meer verbonden dan met andere, maar het blijft altijd vloeibaar, omdat alles in en om mij heen in beweging is. Ik moet in ieder geval regelmatig liefdevol om mijzelf lachen als ik terugkijk op dingen die ik voorheen deed of dacht.

Misschien mis ik iets, omdat die volledige overgave aan één specifieke stroming bij mij ontbreekt. Misschien komt er een moment in mijn eigen cyclussen dat ik die wel ervaar, ik zeg nooit nooit. 

Overgave ervaar ik op andere momenten in mijn leven, bijvoorbeeld wanneer ik zing of teken. Zaken die ik kan vinden tijdens het zijn met mezelf in plaats van dit te zoeken in ervaringen buiten mij. Al zou je kunnen stellen dat dit ook een vorm is van het ervaren van de ongeziene wereld. Het zijn in ieder geval momenten waarin ik voorbij ga aan mijn mind en beweeg vanuit een diepere laag. 

En misschien vat dat wel goed samen waar het in the end allemaal om draait. De mind loslaten, duiken in de laag van het ‘niet-weten’ en je mee laten stromen op de creatiekracht die daar onvoorwaardelijk voor iedereen aanwezig is, wat het ook is en hoe het ook heet.

Lees ook deze blogs:

Cora Verhagen
Cora Verhagen